Her
bahar ve en çok da nisan ayında çiçeklenen ağaçlara bakmayı severim, çiçeklerin
arasında kaybolmak isterim. Yolumun üstünde ağaçlar vardır çok güzel
çiçeklenen, beklerim aylar boyunca açsınlar diye. Bolca fotoğraf çekerim en güzel
kareyi yakalayabilmek için...
Bu
sene böyle olmadı... Bu sene farklı geldi bahar...
11
Mart tarihi ile başlayan pandemi ile evlerimizde karantinadayız. Gözle
göremediğimiz küçüklükte olan ama vücutta, insanların kaybettikleriyle kalplerin
derinliklerinde, katlanarak artan vefat haberleriyle hatıralarımızda derin
izler bırakan dev gibi bir virüs... Corona...
Adını
bile yazmaya çekindim... İnsanlığın aciz kaldığı günleri yaşıyoruz.
Evde
kalmanın şansımız olduğu günler. Hasta bir çok insan hastanelerde mücadele
ederken bir çok sağlık çalışanını alkışlıyoruz, mücadele büyük ve ne zaman
sonlanır kimse bilmiyor...
Sadece tahminler var... Bu sene bahar böyle geldi...
Bol
çiçekli ağaçları istediğim gibi seyredemiyorum ama gene de sabah kimsenin olmadığı erken
saatlerde yaptığım yürüyüşlerde gördüklerim beni mutlu ediyor...
Sağlık
olsun diye şükretmek ve hastanelerde mücadele edenlere acil şifalar dilemek
belki de yapılabilecek en önemli şey...
Bu
bahar böyle ama daha çok baharlar var önümüzde dışarı çıkıp ağaçların
çiçeklerini seyredebileceğimiz, çimenlerde oturacağımız...
Yeter
ki; yaşadığımız dünyanın kıymetini bilelim; Daha azını kullanmayı,
Daha yavaşını yaşayabilmeyi,
Göremediğimizin daha fazlasını görebilmeyi öğrenelim...
Yorumlar
Yorum Gönder