EKİM…

Sonbaharın başlangıcı eylül ayını kaçırdım... Sararan yaprakları seyrederek kaçırdım hem de...

Bir anda bitiverdi... Okul kokan, soğuk kokan eylül ayını seviyorum ben. Sarıdan kızıla kadar tüm renklerini seviyorum. Ağaçların üstünde düştü düşecek gibi duran yaprakları seviyorum.

Yağmurları da var hafif üşüterek yağan, onları da...

Ve gökkuşakları var her seferinde ilk defa görüyormuşum gibi sevindiren.
Bu renkler arasında fotoğraf çekmesini de, çektiklerime uzun uzun bakmayı da seviyorum...

Bir de sincap yakaladıysam...

Ağaçlardan ansızın düşen at kestanelerini, palamutları, süzülerek inen yaprakları da...

 İncirini, taze cevizini...

 Yazın bittiğine üzülmemem bu nedenledir. Güzeldir eylül, ekim...

Leylak rengi açılıp, halı gibi serilmiş sıklemenleri de var yaz sonunda bizi karşılayan...

Aşure yapılınca daha da bir güzel oldu bu sonbahar. En çok da bu aya yakışıyor sanırım aşure. 

Yapabildiysem ne mutlu, şükür diyorum...

Renk değiştiren bu ağaçların aralarına girmek, yerleri kaplayan rengarenk yaprakların üstünde yürümek iyi geliyor...

Az kaldı, mevsim kendini kışa bırakmadan çokca dışarı çıkmak gerek...