Burası Fethiye-Kargı
köyü. Yeşillikler arasında, buz gibi suların aktığı, gözünüzü doğayı
seyretmekten alamayacağınız bir güzelliğe sahip, sakin, kendi halinde bir yer.
Kendi başımıza sanırım keşfedemezdik, bilen birileri olmadan olmazdı... Arkadaşlarımızın
sayesinde biz de bu güzel yeri görmüş olduk. Sanırım biz de sevdiklerimizi getirmekten
çok büyük bir mutluluk duyacağız, sabırsızlanıyorum...
Her şey doğal
burada, olduğu gibi. Bir aile işbirliği, ailedeki herkes çalışıyor, evleri de
burası, hemen yanında. Aile büyükleri ekmekleri yapıyor, daha gençler masalara
servis, diğerleri de sipariş alıyorlar, herkes koşuşturuyor anlayacağınız ama
yüzlerinde bir gülücük ve tatlı bir mutlulukla. Kahvaltı sofralarında bulunan
herşeyi kendileri yapıyorlarmış, gayet lezzetli.
Buraya kadar çok
güzel, ama benim daha çok hoşuma giden başka şeyler de var. Bu mekanın
kurulmasını sağlayan Enver Yalçın aynı zamanda bir de müze oluşturmuş hemen
yanında; Yörük Müzesi... Köy yaşamına ait herşey var müzede. Köy yerlerinde
insanların ellerinde eskiden kalma ne
varsa toplamış, biriktirmiş ve böyle bir müze kurmuş. Çok da iyi yapmış,
emeklerine sağlık diyorum ve tebrik ediyorum kendisini. Tarihi yaşamak böyle
olur, nesilden nesile taşımak, çocuklarımıza geçmişi yaşatmak, zamanın neler getirip
neler götürdüğünü anlamak böyle müzeler sayesinde, böyle duyarlı insanlar sayesinde
olur ancak.
Beni şaşırtan bir
diğer nokta da duvarlarda yazılı olan sözlerin altında kendi isminin olmasıydı,
hepsi de ayrı ayrı güzel ve anlamlı sözler...
Çok da popüler
olduğunu müzeyi gezerken daha iyi anladım, gezenlerin fotoğraflarını da
asmışlar, kendisini kitaplarından ve televizyon programlarından takip ettiğim Sunay Akın`ın da resmini görünce, iyi ki de gelip görmüşüz dedim kendi kendime
arkadaşlarımıza bir kez daha teşekkür ederek.
Paylasim icin tesekkurler ne kadar guzel resimler..oralarda olmak isterdim..yumurtanin goruntusude istah acici:)))
YanıtlaSilBu yorum yazar tarafından silindi.
SilFotograf masanin 1/3'unu gosteriyor. Evet o gorunen yumurtalarin cogunu "goturmus" kisi olarak birseyi paylasmak istedim...
SilYumurta masaya geldi ve bizi davet eden degerli arkadasimizla benim arama yerlestirildi. Ben de Cenevre'den gelme bir burjuva "gorgusuzlugu" ile catal/bicak kullanarak yemeye calistim o yumurtalari. Arkadasim "simdi ayip ettin yumurtalara, ince ekmegi kullanarak elinle yiyecektin" dediginde kendime cok kizdim.
Kendime kizmamin iki sebebi oldugunu dusundum sonra.
1)Suphesiz catal/bicak hareketim tamamen otomatikti ama bunun luzumsuz bir kibarlik sovu gibi algilanabilecegini hesaba katamamis olmama uzuldum. Arkadasimin boyle dusunmedigini biliyorum ama bunu ben neden dusunmedim diye kizdim kendime
2)Ikincisi; cocuklugunda köyünü ziyaret edip babaannesinin pisirdigi yumurtalari ince ekmekle defalarca "goturmus" :) birisi olmama ragmen, bunlari ne cabuk unuttugumu farkedip kizdim kendime. Hos, usulu cocuklugumdan bilmesem de karsimdaki arkadasimi izleyerek de ayak uydurabilmeliydim sofranin adabina.
Sanirim durum tamamen pratik eksikliginden kaynaklaniyordu. Neyse ki hemen telafi ettim ayibimi ikinci yumurtayi da goturerek, ama bu kez usulunce tabii :))))
MUHTEŞEM BİR YER BAYILDIM...
YanıtlaSilAYRICA KÖY KAHVALTILARINIA DA BAYILIRIM :))
Ne iyi etmissin buna da blog'unda yer vermekle...
YanıtlaSil"HAYATMUTFAKTAGUZEL"in esi olarak ben de arkadaslarimiza cok tesekkur ediyorum. Hem comert davetleri icin ve hem de boylesi guzel bir alternatifi bizlere tanittiklari icin.
ankara'da da bu tarz yerler çok var. fakat oturuyorsun sağdan soldan araba sesleri, şehrin olağan gürültüsü arasında tabii ortamından kopuk bir şekilde oluyo. oysa köyde olup kuş cıvıltıları arasında temiz havada olması, her şeyden önce doğal olması çok güzel. bu ortamda çok harika bir gün geçirdiğinizi tahmin edebiliyorum. paylaşımın için teşekkür ederim. Eski doğal yaşamı müzeye dönüştüren beyefendiyi de kutlarım. değerlerimizi yaşatıp sahip çıkmamız lazım.
YanıtlaSilorada kahvaltı yapmak kim bilir ne keyifli olmuştur,en sevdiğim ortamdır...
YanıtlaSilbayildim, cok ama cok sevdimmmm......
YanıtlaSil