Evimizin bir köşesini kaplayan büyükce bir çiçek topluluğu vardı ilk evlendiğim yıllarda... Uzun yıllarca da vardı ve büyük bir zevkle baktım onlara, büyümelerini seyrettim, yapraklarını tek tek sildim, üşenmeden suladım her zaman... Menekşelerim oldu zaman zaman renk renk çiçekler açan ya da arkadaşlarımda görüp, beğenip aldığım farklı renkte çiçekler... Vardır evlerinizde, çiçeksiz ev olmaz gibi gelir bana, herkesin sevdiği bir çiçek olmalı diye düşünürüm evlerinin bir yerinde...
Taşınırken bu
çiçeklerimi dağıttım... Ve evde ne kadar çok yer kapladıklarını fark ettim... Evin
bir bireyi olmuşlardı sanki...
Şimdi mevsimlik
çiçeklerle balkonumu süslüyorum ve onların çiçeklerine bakarak mutlu
oluyorum... Her sezon farklı bir çiçek yetiştirmeye çalışıyorum ki daha fazla
çiçek tanımış olayım. Şimdi bunlar var balkonumda... Bu sene karışık diktim
saksılara, seyretmesi daha güzel oldu, biz çok sevdik...
Evin içinde de
farklı vazo çiçekleri, güllerim hediye gelir zaman zaman... Ya
da durup dururken... Bazen de sevgili arkadaşlarım getirir... Ben kendim de
alırım kendim için güller, insan kendi kendine çiçek alır mı demeyin, ben
alıyorum...
Güller kuruyunca
da atmam, biriktiririm öyle, kuruları da hoşuma gider...
Hatırlarım... Annemin de çok çiçekleri vardı, hala var çok olmasa da ve o zamanlar çiçek yapmak ve çeşitlendirmek
hüner sayılırdı. Özellikle de menekşelerin açmış olması önemliydi. Camların
önünde küpe çiçekleri, sardunyalar olurdu. Anneannemlerin camı kaplayan mum
çiçeği nasıl kokardı akşam vakti olunca, parfüm gibi, minik minik çiçekleri
olurdu... Aslanağzını ilk defa büyükbabamdan duymuştum, bahçesinde renk renk ne
güzeldi... Babamın köyünde de sardunyalar kırmızı kırmızı balkonları süslerdi
yanlarında kocaman fesleğenlerle... Elimizi şöyle bir üstünde gezdirirdik mis gibi
kokardı fesleğen, civircik derler ona da... Her fesleğen gördüğümüzde hala yaparız
ve mis gibi koklarız...
Ne güzel, her
biri ayrı güzel...
Şimdi burada yani Cenevre'de çiçekler ayrı bir güzel, her yer renk renk çiçek, parklar, bahçeler, evlerin ve
camların önü... Çeşit çeşit çiçek...
Düşününce anlıyorum
ki çiçek yaşantımızın her döneminde var, farkına varsak da varmasak
da... Çiçeksiz olmaz... Çiçekler hep olsun...
Çiçekler hep
olsun ki onlara baktıkca yüzümüz hep gülsün, içimiz huzur dolsun...
ne güzel anlatmışsın canım diline sağlık...tam da benim çiçeklere merak sardığım dönemde iyi geldi..:)
YanıtlaSilBayıldım çiçeklerine ,süperler..İçim açıldı..
YanıtlaSilBu ne renkli, ne sıcacık ne coşkulu bir yazı olmuş...
YanıtlaSilBüyük bir keyifle okudum canım...
Çiçekler muhteşem...
Çiçek almayı çok severim ama nedense bana çiçek alan pek yoktur :))
Ben de kendi kendime alıyorum senin gibi :)
Sevgiler gönderiyorum canım sana sıcacık ...